Historia

Wszystko zaczęło się w dość dużym, jak na realia XIX wieku, budynku. Wtedy to Mina Brown założyła ponadpodstawową prywatną szkołę dla dziewcząt. Było to w okolicach 1877 roku. Nie wiadomo dokładnie kiedy wybudowano gmach szkoły. Wiadomo natomiast, że koszty dzierżawy były na tyle wysokie, że w 1882 roku powstała tam ponadpodstawowa szkoła dla chłopców. W 1905 roku doszło do połączenia obydwu szkól w wyniku czego powstała jedna, koedukacyjna, utrzymywana początkowo przez gminę, a potem przez Zarząd Miejski.
W 1920 roku utworzono Koedukacyjną Realną Szkołę Średnią. W międzyczasie popularność szkoły zaczęła znacząco rosnąć.

Zwiększająca się liczba uczniów zmusiła władze szkoły do rozbudowy i modernizacji budynku. Pierwsze prace w tym kierunku podjęto w 1909 roku. Swój ostateczny zewnętrzny kształt architektoniczny budynek główny otrzymał w 1929 roku, a późniejsze zmiany miały charakter bardziej "kosmetyczny". Zmieniało się za to otoczenie i wnętrze szkoły. Małe salki przerobiono na sale lekcyjne, zniknęła dyżurka woźnego, zorganizowano bibliotekę szkolną wraz z czytelnią, pojawiła się Izba Tradycji Szkoły. Eksperymentowano także z nazwami klas. Utwardzono nawierzchnię boiska sportowego, ustawiono ławki, ogródek szkolny zmieniono na "zielony kącik"... Poza tym obok szkoły wybudowano w 1924 roku gmach sali gimnastycznej.

Pod koniec II Wojny Światowej w budynku późniejszego Liceum mieściły się koszary wojskowe, a po wyzwoleniu kwaterowało w nim wojsko radzieckie. W 1946 roku Zarząd Miejski przeprowadził gruntowny remont gmachu, aby we wrześniu mogły się w nim odbyć lekcje. Organizacja powojennego życia szkoły była niezwykle trudna. Budynki były zdemolowane, meble szkolne rozkradziono - w większości posłużyły jako materiał opałowy, pomoce naukowe zniszczono lub rozkradziono, słoje z preparatami potłuczono w poszukiwaniu spirytusu.

W roku szkolnym 1947/48 w Szkole Stopnia Podstawowego nr 1 im. Bolesława Chrobrego utworzono dwie klasy ósme i to właśnie one były zalążkiem naszego Liceum. Przełomowym w historii szkoły był rok 1948, w którym za zgodą Kuratorium Wrocławskiego powołano Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego Zarządu Miejskiego w Bielawie. 1 lutego 1950 roku Ministerstwo Oświaty upaństwowiło szkołę, nadając jej nazwę "Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego w Bielawie". Skompletowanie kadry pedagogicznej nastąpiło dopiero w 1951 roku. Wielu nauczycieli było dochodzących, na kontraktach.

W auli szkoły zorganizowano świetlicę. Dzięki pomocy BZPB im. II Armii WP ogrodzono posesję szkoły. Tego samego roku w szkole odbył się pierwszy w historii egzamin dojrzałości. Szkołę opuściło pierwszych 19-stu absolwentów. W 1951 roku nastąpiła kolejna reorganizacja szkoły. Zgodnie z zarządzeniem Ministerstwa Oświaty zlikwidowano szkołę. Placówkę przejęło Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Nowa nazwa szkoły brzmiała "Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego TPD".

W tym czasie zwiększyła się liczba oddziałów i zarazem uczniów. Powstała biblioteka szkolna, która w 1953 roku liczyła już 4206 tomów. Szkoła od początku swojego istnienia podlegała tym wszystkim procesom historycznym, zjawiskom politycznym, które kształtowały naszą polską powojenną rzeczywistość.

Kolejnym przełomowym w historii szkoły był rok 1956. Zniknęły wtedy szkoły TPD i rozpisano ankietę na patrona szkoły. Uczniowie głosowali m.in. na Adama Mickiewicza, Tadeusza Kościuszkę i Bolesława Chrobrego. Rodzice i nauczyciele zdecydowanie "popierali" Bolesława Chrobrego.W lutym 1959 roku Rada Pedagogiczna, Komitet Rodzicielski i Samorząd Szkolny wystąpili do Ministerstwa Oświaty o nadanie szkole nazwy: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Bielawie. Zatwierdzono ją 23 lipca 1960 roku. Z okazji XV-lecia istnienia szkoły, 4 czerwca 1961 roku odbyła się wielka uroczystość: Wojciech Kucharczyk przekazał społeczności uczniowskiej ufundowany ze składek rodziców sztandar, na którym wyhaftowano dewizę: "Nie rzucim ziemi skąd nasz ród", oraz odczytał rozporządzenie Ministerstwa Oświaty, nadające szkole imię Bolesława Chrobrego. Kroniki szkolne nadają temu wydarzeniu tytuł "Najpiękniejsza karta historii szkoły".

Mijające sekundy, minuty... lata historii szkoły odmierzał elektryczny zegar, odwieczny rytm lekcji i pauz wyznaczał dzwonek automatyczny. W roku szkolnym 1963/64 po raz pierwszy klas licealnych było więcej niż podstawowych. Ten fakt oraz ciasnota panująca wtedy w szkole doprowadziły do przeniesienia uczniów szkoły podstawowej do SP nr 6, a nasza szkoła stała się typowym liceum, którego oficjalna nazwa brzmiała: "Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Bielawie". Taka nazwa szkoły utzymała się niezmiennie do dnia dzisiejszego. Lata sześćdziesiąte przyniosły szkole stabilizację. Zmieniała się liczba klas i uczniów, mniej lub bardziej stabilna była kadra pedagogiczna, ale status szkoły pozostał przez następne dziesięciolecia niezmienny.